یا راهی خواهم یافت یا راهی خواهم ساخت

جمله معروفی است.

حتما آن را شنیده اید.

یا راهی خواهم یافت یا راهی خواهم ساخت.

جوانان در تمام شبکه های اجتماعی از این جور حرف ها زیاد می زنند حرف های لایک دار و قلب سوراخ کن.

اما خودتان هم دستتان آمده که فقط حرفش را می زنند.

می خواهیم اثبات کنیم که جوان معتاد امروز به شبکه های اجتماعی و روابط آلوده و مشغول در هرزیات دنیا نه راهی خواهد یافت و نه راهی خواهد ساخت.

از خودتان می پرسیم.

در بین اطرافیانتان چند نفر را سراغ دارید که بدون استخدام دولت یا جای دیگر شدن توانسته باشند یک فعالیت اقتصادی را یا بیابند یا بسازند؟

چند نفر را می شناسید که پول خوار دولت و شرکت های خصوصی نباشند و خودشان کسب و کاری راه انداخته باشند و راهیابی کرده باشند و یا راهسازی؟

نهایتا هم اگر این چنین باشند مغازه ای زده اند.

اگر هم باشند از قدیمی هایند.

همسن پدران ما.

و گرنه نقل جوان امروز این است.

چند روزی ( و یا چند ماه و سالی ) دنبال آگهی های استخدامی از این سو به آن سو می دود.

پدر و مادرها هم همین موضوع را عامل تلاش می دانند.

می گویند پسرم ( دخترم ) دارد تلاش می کند.

تلاش می کند یعنی اینکه آزمون های استخدامی را یکی پس از دیگری می دهد و قبول هم نمی شود.

این مفهوم تلاش است در ذهن جوان امروز.

شرکت در آزمون های استخدامی ( که عموما سوری و فرمالیته است و فقط خواجه حافظ شیرازی بی اطلاع است. )

اگر استخدام شد که می شود مظهر تلاش و استقامت و ایستادگی در بین اقوام و دوستان و آشنایان.

اگر هم استخدام نشد باز هم دست از تلاش بر نمی دارد.

تلاشی گسترده در لاین و فیس بوک و ... برای جذب دوستان.

ما هم که نقد کنیم متهمیم به اینکه روشنفکر نیستیم و ...

دلم می خواهد قیامت از خدا بخواهم یوزر پسورد ایمیل و اکانت های لاین و فیس بوک کسانی که در این دنیا داعیه روشنفکری داشتند به من بدهد تا برایم ثابت شود که این ها راست می گفتند.

می خواهید خواستگاری دختری بروید و یا اینکه به پسری بله یا نه بگویید فقط کافی است برای تحقیق یک کار بکنید.

در همان لحظه از او بخواهید تلفن همراهش را بدون توقف به شما بدهد و رمز ایمیل و شبکه هایش را هم همینطور.

این بهترین تحقیق است.

ای جوانی که می نویسی یا راهی خواهم یافت یا خواهم ساخت اما هیچ کار عملی ما از تو نمی بینیم حنایت پیش ما رنگی ندارد.

ههههههههه ....